‘Laten we naar de muziek luisteren waar iedereen van houdt. Je mag stampen, je mag dansen, doen wat je wilt,’roept Jeffrey. Tromgeroffel klinkt. ‘Guitar Boogie.’ Enthousiast klappen de toehoorders mee op de melodie van de swingende muziek. Na het slotakkoord klinkt oorverdovend applaus in de aula van het crematorium. Zoons Jules en Jeffrey spelen dit nummer speciaal op de gitaar voor hun overleden moeder Vera. Raymond en Roy klappen mee. Haar lievelingsmuziek was rock and roll. Ode aan Vera.

Het programma voor de uitvaart ligt al klaar als ik arriveer om de uitvaart te bespreken. De flat is gevuld met de kinderen en kleinkinderen. Voordat ik de kamer binnenkom, hoor ik roepen dat vooral moet gebeuren wat zij wensen. Met een serieus gezicht laat kleinzoon Rico zien wat ze hebben bedacht voor de uitvaart. Ik zie hoe zorgvuldig hij het van minuut tot minuut heeft samengesteld. Hij zorgt voor beeldmateriaal en muziek die deels live wordt verzorgd. Een eigen cameraman neemt de uitvaart op.

Uit alle handelingen blijkt de liefde voor haar. Kleindochters Gina en Danyelle hebben verzorgd en aangekleed. ’Paars is haar lievelingskleur’, vertelt Raymond glimlachend. Zorgvuldig opgemaakt verblijft ze tot de dag van de uitvaart in de afscheidskamer. Paarse bloemen en een heerlijke subtiele parfumlucht omringen haar. De avond voor het afscheid heeft iedereen eten meegenomen om voor de laatste keer samen de maaltijd te delen rondom Vera.

De jongsten eren hun omi door de kaarsen aan te steken. Als laatste vormen de in totaal 27 kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen een kring rondom Vera. Hand in hand, allen in het wit. Live wordt gezongen: ‘You raise me up.’